பஞ்சபுராணம்

ஞாயிற்றுக்கிழமை 1

தேவாரம்

செல்வ நெடுமாடம் சென்று சேணோங்கிச்
செல்வ மதிதோயச் செல்வ முயர்கின்ற
செல்வ வாழ்தில்லைச் சிற்றம் பலமேய
செல்வன் கழலேத்தும் செல்வஞ் செல்வமே.

திருவாசகம்

ஆடு கின்றலை கூத்துi யான் கழற்(கு)
அன்பிலை: என்புருகிப்
பாடு கின்றலை: பதைப்பதும் செய்கிலை
பணிகிலை: பாதமலர்
சூடுகின்றலை: சூட்டுகின் றதுமிலை:
துணையிலி பிணநெஞ்சே!
தேடுகின்றலை தெருவுதோ றலறிறை:
செய்வ தொன்ற றியேனே.

திருவிசைப்பா

ஒளிவளர் விளக்கே ! உலப்பிலா ஒன்றே !
உணர்வு சூழ் கடந்ததோர் உணர்வே !
தெளிவளர் பளிங்கின் திரள்மணிக் குன்றே !
சித்தத்துள் தித்திக்கும் தேனே !
அளிவளர் உள்ளத்து ஆனந்தக் கனியே !
அம்பலம் ஆடரங் காக
வெளிவளர் தெய்வக் கூத்துகந் தாயைத்
தொண்டனேன் விளம்புமா விளம்பே !

திருப்பல்லாண்டு

மன்னுக தில்லை வளர்கநம் பத்தர்கள்
வஞ்சகர் போயகலப்
பொன்னின்செய் மண்டபத்துள்ளே புகுந்து
புவனி எல்லாம் விளங்க
அன்னநடை மடவாள் உமைகோன
அடியோமுக்கு அருள்புரிந்து
பின்னைப் பிறவி அறுக்க நெறிதந்த பித்தற்குப்
பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரிய புராணம்

உலகெல்லாம் உணர்ந்து ஓதற்கு அரியவன்
நிலவுலாவிய நீர்மலி வேணியன்:
அலகில் சோதியன்: அம்பலத்து ஆடுவான்:
மலர் சிலம்படி வாழ்த்தி வணங்குவோம்.

திருச்சிற்றம்பலம்
******
திங்கட்கிழமை 2

தேவாரம்

தொண்டரஞ்சு களிறும் அடக்கிச் சுரும்பார்மலர்
இண்டைகட்டி வழிபாடு செய்யு மிடமென்பரால்
வண்டுபாட மயிலால் மான்கன்று துள்ளக்கவரி
கெண்டைபாயச் சுனைநீல மொட்டலருங் கேதாரமே

திருவாசகம்

உடையாள் உன்றன் நடுவிருக்கும்
உடையாள் நடுவுள் நீயிருத்தி
அடியேன் நடுவுள் இருவீரும்
இருப்ப தானால் அடியேன்உன்
அடியார் நடவு ளிருக்கும்
அருளைப் புரியாய்பொன் னம்பலத்தெம்
முடியா முதலே என்கருத்து
முடியும் வண்ணம் முன்னின்றே.

திருவிசைப்பா

நீறணி பவளக் குன்றமே! நின்ற
நெற்றிக்கண் உடையதோர் நெருப்பே
வேறணி புவனபோகமே! யோக
வெள்ளமே! மேருவில் வீரா!
ஆறணி சடைஎம் அற்புதக் கூத்தா!
அம்பொன்செய் அம்பலத் தரசே!
ஏறணி கொடிஎம் ஈசனே! உன்னைத்
தொண்டனேன் இசையுமாறு இசையே!

திருப்பல்லாண்டு

மிண்டு மனத்தவர் போமின்கள் :
மெய்யடியார்கள் விரைந்து வம்மின் :
கொண்டும் கொடுத்தும் குடிகுடி ஈசற்கு
ஆட் செய்மின் குழாம் புகுந்து
அண்டங் கடந்த பொருள்அள வில்லதோர்
ஆனந்த வெள்ளப் பொருள்
பண்டும் இன்றும் என்றும் உள்ளபொருள் என்றே
பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரியபுராணம்

இறவாத இன்ப அன்பு
வேண்டிப்பின் வேண்டுகின்றார்
பிறவாமை வேண்டும் : மீண்டும்
பிறப்பு உண்டேல் உன்னை என்றும்
மறவாமை வேண்டும்: இன்னும்
வேண்டும் நான் மகிழ்ந்துபாடி
அறவா! நீ ஆடும் போதுஉன்
அடியின்கீழ் இருக்க என்றார்.

திருச்சிற்றம்பலம்

செவ்வாய்க்கிழமை 3
தேவாரம்

கானருகும் வயலருகுங் கழியருகுங் கலரும்
மீனரிய வருபுனலில் இரைதேர்வெண் மடநாராய்
தேனமர் தார்ச் சிறுத்தொண்டன் செங்காட்டங் குடிமேய
வானமருஞ் சடையார்க்கென் வருத்தம் சென்று உரையாயே.

திருவாசகம்

வேதமும் கேள்வியும் ஆயினார்க்கு
மெய்ம்மையும் பொய்ம்மையும் ஆயினார்க்குச்
சோதியு மாய் இருள் ஆயினார்க்குப்
துன்பமு மாய் இன்பம் ஆயினர்க்குப்
பாதியு மாய்முற்றும் ஆயினார்க்குப்
பந்தமு மாய் வீடும் ஆயினார்க்கு
ஆதியும் அந்தமும் ஆயினாருக்
காடப் பொற் சுண்ணம் இடித்தும் நாமே.

திருவிசைப்பா

ஏகநாயகனை இமையவர்க் கரசை
என்னுயிர்க் கமுதினை, எதிர்இல்
போகநாயகனைப், புயல்வனற் கருளிப்
பொன்னெடுஞ் சிவிகையா ஊர்ந்த
மேகநா யகனை, மிகு திருவீழி
மிழலை வீண் ணிழி செழுங் கோயில்
யோகநா யகனை யன்றிமற் றொன்றும்
உண்டென உணர்கிலேன் யானே

திருப்பல்லாண்டு

சொல்லாண்ட சுருதிப் பொருள் சோதித்த
து}ய்மனத் தொண்டருள்வீர்,
சில்லாண் டிற்சிதை யும்சில தேவர்
சிறுநெறி சேராமே
வில்லாண்டகன கத்திரள் மேரு
விடங்கன் விடைப்பாகன்
பல்லாண் டென்னும் பதங்கடந் தானுர்கே
பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரியபுராணம்

திருவுடைய தில்லைவாழ் அந்தணர்கள் கைதொழுதார்:
பரிவரிய தொண்டர்களும் பணிந்துமனம் களிபயின்றார்:
அருமறைசூழ் திருமன்றில் ஆடுகின்ற கழல்வணங்க
வருகின்றார் திருநாளைப் போவாரம் மறைமுனிவர்.

திருச்சிற்றம்பலம்
******
புதன்கிழமை 4

தேவாரம்

ஒன்றி யிருந்து நினைமின்கள் உந்தமக் கூனமில்லைக்
கன்றிய காலனைக் காலாற் கடிந்தான் அடியவற்காச்
சென்று, தொழுமின்கள் தில்லையுட் சிற்றம் பலத்து நட்டம்
என்றுவந் தாய்என்னும் எம்பெருமான் தன்திருக்குறிப்பே.

திருவாசகம்

சிரிப்பாய் களிப்பார் தொனிப்பார்
திரண்டு திரண்டுன் வார்த்தை
விரிப்பார் கேட்பார் மெச்சுவார்
வெள்வே றிருந்துன் திருநாமத்
தரிப்பார் பொன்னம் பலத்தாடுந்
தலைவா என்பார் அவர்முன்னே
நரிப்பாய் நாயேன் இருப்பேனோ
நம்பி இனித்தான் நல்காயே.

திருவிசைப்பா

நையாத மனத்தினை நைவிப்பான் இத்தெருவே
ஐயாநீ! உலாப்போந்த அன்றுமுதல் இன்றுவரை
கையாரத் தொழுதுஅருவி கண்ணாரச் சொரிந்தாலும்
செய்யாயோ அருள்? கோடைத் திரைலோக்கிய சுநதரனே.

திருப்பல்லாண்டு

சீரும் திருவும் பொலியச் சிவலோக
நாயகன் சேவடிக்கீழ்
ஆரும் பெறாத அறிவுபெற் றேன்பெற்ற
தார்பெறு வார் உலகில்
ஊரும் உலகும் கழற உழறி
உமை மணவாளனுக்கு ஆள்
பாரும் விசும்பும் அறியும் பரிசுநாம்
பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரியபுராணம்

செங்கண் விடையார் திருமலர்க்கை
தீண்டப் பெற்ற சிறுவனார்
அங்கண் மாயை யாக்கையின்மேல்
அளவின்று உயர்ந்த சிவமயமாய்ப்
பொங்கி எழுந்த திருவருளின்
மூழ்கிப் பூமேல் அயன்முதலாம்
துங்கவமரர் துதி செய்யச்
சூழ்ந்த ஒளியில் தோன்றினார்.

திருச்சிற்றம்பலம்

வியாழக்கிழமை 2

தேவாரம்

நங்க டம்பனைப் பெற்றவள் பங்கினன்
தென்க டம்பைத் திருக்கரக் கோயிலான்
தன்க டன்அடி யேனையும் தாங்குதல்
என்க டன்பணி செய்து கிடப்பதே.

திருவாசகம்

மாய னேமறி கடல்விடம் உண்ட
வான வாமணி கண்டத்தெம் அமுதே
நாயினேன் உனை நினையவும் மாட்டேன்
நமச்சிய வாயஎன் றன்னடி பணியாப்
பேய னாகிலும் பெருநெறி காட்டாய்
பிறைகு லாஞ்சடைப் பிஞ்ஞகனேயோ
சேய னாகிநின் றலறுவ தழகோ
திருப்பெ ருந்துறை மேவிய சிவனே.

திருவிசைப்பா

மின்னார் உருவம் மேல்வி ளங்க
வெண்கொடி மாளிகை சூழல்
பொன்னார் குன்றம் ஒன்று வந்து
நின்றது போலும் என்னாத்
தென்னா என்று வண்டு பாடும்
தென்தில்லை யம்பலத்துள்
என்னா ரமுதை எங்கள் கோவை
என்று கொல் எய்துவதே!

திருப்பல்லாண்டு

பாலுக்குப் பாலகன் வேண்டி அழுதிடப்
பாற்கடல் ஈந்தபிரான்
மாலுக்குச் சக்கரம் அன்றருள் செய்தவன்
மன்னிய தில்லைதன்னுள்
ஆலிக்கும் அந்தணர் வாழ்கின்ற சிற்றம்
பலமே இடமாகப்
பாலித்து நட்டம் பயிலவல் லானுக்கே
பல்லாண்டு கூறுதுமே

பெரியபுராணம்

அவனுடைய வடிவெல்லாம் நம்பக்கல் அன்புஎன்றும்
அவனுடைய அறிவெல்லாம் நமையறியும் அறிவுஎன்றும்
அவனுடைய செயலெல்லாம் நமக்குஇனிய வாம்என்றும்
அவனுடைய நிலைஇவ்வாறு; அறிநீ என்று அருள் செய்தார்.

திருச்சிற்றம்பலம்
******

வெள்ளிக்கிழமை 6

தேவாரம்

திருவேயென் செல்வமே தேனே வானோர் செழுஞ்
சுடரே செழுஞ்சுடர் நற்சோமிமிக்க
உருவேயென் உறவேஎன் ஊனே ஊனின்
உள்ளமே உள்ளத்தினுள்ளே நின்ற
கருவேயென் கற்பகமே கண்ணே கண்ணிற்
கருமணியே மணியாடு பாவாய் காவாய்
அருவாய வல்வினை நோய் அடையாவண்ணம்
ஆடுவடு தண்துறை உறையும் அமரரேறே.

திருவாசகம்

பிட்டு நேர்பட மண்சு மந்த
பெருந்து றைப்பெரும் பித்தனே
சட்ட நேர்பட வந்தி லாத
சழக்கனேன் உனைச் சார்ந்திலேன்
சிட்ட னேசிவ லோக னேசிறு
நாயி னுங்கடை யாயவெங்
கட்டனேனையும் ஆட்கொள் வான்வந்து
காட்டி னாய்கழுக் குன்றிலே.

திருவிசைப்பா

அல்லாய் பகலாய் அருவாய் உருவாய்
ஆரா அமுதாய்க்
கல்லால் நிழலாய்! கயிலை மலையாய்!
காண அருள் என்று
பால்லா யிரம்பேர் பதஞ்ச லிகள்
பரவ வெளிப்பட்டுச்
செல்வாய்மதிலின் தில்லைக் கருளித்
தேவன் ஆடுமே.

திருப்பல்லாண்டு

தாதையைத் தாள்அற வீசிய சண்டிக்கவ்
வண்டத் தொடுமுடனே
பூதலத் தோரும் வணங்கப்பொற் கோயிலும்
போனக மும்அருளிச்
சோதி மணிமுடித் தாமமும் நாமமும்
தொண்டர்க்கு நாயகமும்
பாதகத் துக்குப் பரிசுவைத் தானுக்கே
பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரியபுராணம்

திரிபுரம் எரித்தவாறும்
தேர்மிசை நின்றவாறம்
கரியினை உரித்தவாறும்
காமனைக் காய்ந்தவாறும்
அரிஅயற்கு அரியவாறும்
அடியவர்க்கு எளியவாறும்
பிரிவினர் பாடக் கேட்டுப்
பரமனார் அருளினாலே.

திருச்சிற்றம்பலம்
******

சனிக்கிழமை 7

தேவாரம்

பொன்னார் மேனியனே புலித் தோலை அரைக்கசைத்து
மின்னார் செஞ்சடைமேல் மிளிர் கொன்றை அணிந்தவனே
மன்னே மாமணியே மழ பாடியுள் மாணிக்கமே
அன்னே உனையல்லால் இனி யாரை நினைக்கேனே.

திருவாசகம்

முத்திநெறி அறியாத மூர்க்கரொடு முயல்வேனைப்
பத்திநெறி அறிவித்துப் பழவினைகள் பாறும்வண்ணஞ்
சித்தமலம் அறிவித்துச் சிவமாக்கி எனைஆண்ட
அத்தன்எனக் கருளியவாறு யார்பெறுவார் அச்சோவே!

திருவிசைப்பா

எழுந்தருளாய் எங்கள் வீதி யூடே
ஏதமில் முனவரோ டெழுந்த ஞானக்
கொழுந்தது வாகிய கூத்த னேநின்
குழையணி காதினின மாத்தி ரையும்
செழுந்தட மலர்புரை கண்கள் மூன்றும்
செங்கணி வாயும் என் சிந்தை வெளவ
அழுந்தும் என் ஆருயிர்க் கென்செய் கேனோ
அரும்புனல் அலமரும் சடையினானே!

திருப்பல்லாண்டு

எந்தைஎன் தாய்சுற்றம் முற்றும் எமக்கமு
தாம்எம் பிரான்என் றென்று
சிந்தை செய்யும் சிவன் சீரடியார்
அகுநாய் செப்புரை
அந்தமில் ஆனந்தச் சேந்தன் எனைப்புகுந்(து)
ஆண்டுகொண் டாருயிர்மேற்
பந்தம் பிரியப் பரிந்தவ னேஎன்று
பல்லாண்டு கூறுதுமே.

பெரிய புராணம்

என்றும் இன்பம் பெருகும் இயல்பினால்
ஒன்று காதலித்து உள்ளமும் ஓங்கிட
மன்று உளார் அடியார் அவர் வான்புகழ்
நின்றது: எங்கும் நிலவி உலகெலாம்.

திருச்சிற்றம்பலம்

திருமுறைகள் ஓதும் (பாராயணம்) முறை

காலையில் ஐந்து மணிக்கெல்லாம் துயிலெழுந்து நீராடி, திருநீறணிந்து, உருத்திராட்சம் (இருப்பின்) அணிந்து பூசை அறையில் கிழக்கு அல்லது வடக்குத் திசை நோக்கி அமர வேண்டும்.

முதலில் மனதை ஒருமுகப்படுத்த வேண்டும். பிறகு விநாயகப்பெருமானைத் துதிக்க வேண்டும். இதனை அடுத்து நால்வர் துதிப்பாடல்ளைப் பாடவேண்டும். அதன் பின்னரே, அவரவர்கள் விரும்பும் பதிகங்களைப் பக்தி சிரைத்தையுடன் ஒரு மண்டலம் (48 நாட்கள்) ஓதுதல் வேண்டும். “பக்திமையாலே பாடியும் ஆடியும் பயிலவல்லோர்கள். விண்ணவர் விமானம் கொடுவர ஏறி வானுலகாண்டு வீற்றிருப்பவர் தாமே” என்பது திருஞான சம்பந்தப் பெருமானார் வாக்காகும்.

திருமுறை பதிகங்களை ஓதிப் பெறமுடியாத செல்வம் உலகில் இல்லை. இது சத்தியமாகும். இதை அவரவர்களே அனுபவித்த உணரலாம.;

பதிகங்களைத் துவங்குவதற்கு முன்பாகவும் முடித்த பின்னரும் திருச்சிற்றம்பலம் என்று கூறுதல் வேண்டும்.

“சிவமே நமக்குப் பொருள்”

திருச்சிற்றம்பலம்.

சிவாலயம் தரிசனம் விதிமுறை

1. ஆலய தரிசனம் செய்வோர் நீராடி, துய உடை அணிந்து திருநீர் உருத்திராக்கம் போன்றவை அணிந்து கொண்டு செல்லவேண்டும.

2. வெற்றிலை, பாக்கு, பழம் தேங்காய், மலர்கள் முதலிய வழிபாட்டுப் பொருட்களைக் கொண்டு போகலாம்.

3. முதலில் ஆலய கோபுரத்தை வணங்கவேண்டும்.

4. உள்ளே சென்று கொடி மரத்தின் முன்னே, ஆண்கள் தலை, மோவாய், இரு கைகள், இரு புயங்கள், முழந்தாளிரண்டு ஆகிய எட்டும் நிலத்தில் படுமாறு அஷ்டாங்க நமஸ்காரம் செய்யவேண்டும். பெண்கள், தலை, இருகைகள், இருமுழங்கால்கள் ஆகிய ஐந்தும் நிலத்தில் படுமாறு பஞ்சாங்க நமஸ்காரம் செய்யவேண்டும்.

5. கொடி மரத்தின் எதிரில் வணங்கிய பின் நந்தி தேவரிடம் விடைபெற வேண்டும். (மானசீகமாக விடைபெறுதல் மிக அவசியம்)

6. நந்தி தேவரிடம் விடை பெற்றுக்கொண்ட பிறகு விநாயகரை ஒருமுறையும், சிவபெருமானை ஐந்து முறையும், அம்பாளை நான்கு முறையும், நவக்கிரகங்களை ஒன்பது முறையும், வலம் வந்து வணங்கவேண்டும்.

7. சமயாச்சாரியர்கள், நடராசபெருமான், பிறதெய்வங்;கள் யாவற்றையும் வணங்கிவிட்டு, இறுதியாக, சண்டேசுவர நாயனாரை அடைந்து மும்முறை கைகளால் தாளமிட்;டு, சிவதரிசனப் பலனைத் தந்தருளும்படி வேண்டுதல் அவசியமாகும்.

8. சண்டேசுவர நாயனரிடம் சிவதரிசனப் பலனை பெற்ற பிறகு, கொடிமரத்தின் அருகில் வடக்கு முகமாக அமர்ந்து திருவைந்தெழுத்தை
(ஓம் சிவாய நம) 108 முறை தியானித்தல் வேண்டும்.

9. இறுதியாக, வைரவரை வணங்கி சிவசொத்து எதையும் எடுத்து செல்லவில்லை என்று உறுதி கூறி கோயிலை விட்டு வெளியே வருதல் வேண்டும்.

அன்றாடம் திருக்கோயில் செல்ல முடியதவர்கள் குறிப்பிட்ட புண்ணிய நாட்களிலாவது அவசியம் சென்று வணங்க வேண்டும். கட்டாயமாக சிவத்தல யாத்திரைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

இப்படி சிவபுண்ணியம் பெறவிரும்பும் சைவப்பெருமக்கள், ஆலயதரிசனதுடன் நின்றுவிடக் கூடாது. எல்லாவித வழிபாட்டின் சாரமாவது, து}ய உள்ளதுடன் பிறருக்கு நன்மை செய்வதே ஆகும். ஏழை எளிய மக்கள். நோயுற்றவர்கள் ஆகியவர்களிடம்.

கடவுளைக் கண்டுஅவர்கட்குச் சேவை செய்து உதவி செய்கின்றவர்கள் தான் சிவபெருமானின் இன்னருளுக்குப் பாத்திரமாகிறார்கள் சிவபெருமானுக்குச் சேவை செய்ய விரும்புவார்கள், அவருடைய படைப்புக்களாகிய உலகில் உள்ள எல்லா ஜீவராசிகட்கும் சேவை செய்ய முற்படவேண்டும்.

சுயநலமின்மையே உண்மையான சமயப் பற்றுக்குச் சான்றாகும். ஒருவன் எவ்வளவுக்குத் தன்னலமின்றிப் பிறருக்கென வாழ்கிறானோ. அந்த அளவிற்கு அவன் ஆத்ம ஞானம் பெற்றுச் சிவபெருமான் அருகே இருக்கும் அருகதையுள்ளவனாகிறான்.

அப்படியின்றி சுயநலமிக்க ஒருவன், எல்லா ஆலயங்கட்கும் சென்று அபிடேகம், ஆராதனை செய்திருப்பினும், அவன் சிவபெருமானை விட்டு வெகுது}ரம் விலகியுள்ளவனே ஆகிறான் என்பது விவேகானந்த சுவாமிகளின் அருள்வாக்காகும்.

எனவே கடவுளை வணங்கும் நாம் அனைவரும் மிகுந்த கருணைஉடையவர்களாக இருத்தல் வேண்டும். கருணையால் மட்டுமே கருணாகரக் கடவுளை அடையலாம் அல்லது வேறு வழி இல்லை.

திருச்சிற்றபலம்.

சனிகிரகத்தால் வரும் எல்லாவித தோஷமும்
போக்கி நலம் தரும் பதிகம்

சனிபகவானால் வரும் தோஷங்கள் நீங்க யாவரும் திருநள்ளாறு செல்வது தெரிந்ததே. சம்பந்தமப் பெருமான் பாடியருளிய இப்பதிகம் அனல்வாதத்தின் போது வேகாமல் நின்ற பச்சை பதிகமாகும் இப்பதிகத்தை பாராயணம் செய்பவர்களும்; வினையினால் (சனிகிரகத்தினால்) பாதிக்கபடமாட்டர்கள் என்பது சொல்லாமல் விளங்கும்.

திருச்சிற்றபலம்

போகமர்த்த புண்முலையாள் தன்னோடும் பொன்னகலம்
பாகமார்த்த பைங்கண்வெள் ளேற்றண்ணல் பரமேட்டி
ஆகமார்த்த தோலுடையன் கோவாண ஆடையின் மேல்
நாகமர்த்த நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 1

தோடுடைய காதுடையான் தோலுடையான் தொலையாப்
பீடைய போர்விடையான் பெண்ணுமோர் பாலுடையான்
ஏடுடைய மேலுலகோடு ஏழ்கடலுஞ் சூழ்ந்த
நாடுடைய நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 2

ஆன்முறையா லாற்று வெண்ணிறாடி அணியிழையோர்
பான் முறையால் வைத்தபாதம் பத்தர் பணிந்தேத்த
மான்மறியும் வெண்மழுவும் சூலமும் பற்றிய கை
நான் மறையான் நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 3

புல்கவல்ல வார்சடை மேற்பூம்புனல் பெய்தலே!
மல்கவல்ல கொன்றை மாலை மதியோடுடன் சூடிப்
பல்கவல்ல தொண்டர் தம் பொற்பாத நிழற்சேர
நல்கவல்ல நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 4

ஏறுதாங்கி யூர்திபேணியேர்கொள் இளமதியம்
ஆறுதாங்குஞ் சென்னிமேலோர் ஆடரவஞ்சூடி
நீறுதாங்கி நூல்கிடந்த மார்பில் நிறை கொன்றை
நாறு தாங்கும் நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 5

திங்களுச்சி மேல்விளங்கும் தேவன் இமையோர்கள்
எங்களுச்சி யெம்மிறைவான் என்றடியே யிறைஞ்சத்
தங்களுச்சி யால்வணங்குந் தன்னடியார் கட்கெல்லாம்
நங்களுச்சி நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 6

வெஞ்சுடர்த்தீ அங்கையேந்தி விண் கொண்முழவதிர
அஞ்சிடைத்தோர் ஆடல் பாடல் பேணுவதன்றியும் போய்ச்
செஞ்சடைக்கோர் திங்கள் சூடித்திகழ்தரும் கண்டத்துள்ளே
நஞ்சடைத்த நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 7

சிட்டமார்ந்த மும்மதிலுஞ் சிலைவரைத் தீயம்பினால
சுட்டுமாட்டிச் சுண்ணவெண்ணீறாடுவதன்றியும் போய்ப்
பட்ட மார்ந்த சென்னிமேலோர் பால்மதியஞ்சூடி
நட்டமாடும் நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 8

உண்ணலாகா நஞ்சு கண்டத்துண்டுடனே யொடுக்கி
அண்ணலாகா வண்ணல் நீழல் ஆரழல் போலுருவம்
எண்ணலாகாவுள் வினை என்று எள்க வலித்து இருவர்
நண்ணலாகா நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே. 9

மாசு மெய்யர் மண்டைத்தேரர் குண்டர் குணம் இலிகள்
பேசும் பேச்சை மெய்யென்றெண்ணி யந்நெறிச்செல்லன் மின்
மூசுவண்டார் கொன்றைசூடி மும்மதிலும் உடனே
நாசஞ்செய்த நம்பெருமான் மேயது நள்ளாறே 10

தண்புனாலும் வெண்பிறையுந் தாங்கிய தாழ்சடையன்
நண்பு நல்லார் மல்கு ஞானசம்பந்தன் நல்ல
பண்பு நள்ளாறேத்து பாடல் பத்தும் இவைவல்லார்
உண்பு நீங்கி வானவரோடு உலகிலுறைவாரே 11

(பதிகம் முற்றிற்று)

திருச்சிற்றம்பலம்

முன்னுரை:

உலக மொழிகளில் இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட மொழிகளை அலசி ஆய்ந்த சிறப்புடைய தெய்வத்திரு சாத்தூர் சேகரன் என்கிற பன்மொழிப் புலவர் இப்படிச் சொன்னார்.

“உலகில் உள்ள மொழிகள் இரண்டே! ஒன்று தூய தமிழ்; மற்றது திரிந்த தமிழ். காரணம், உலகின் பல்வேறு மொழிகளின் வேர்ச்சொற்களும் தமிழ் வேர்ச் சொற்களை அடிப்படையாக்க கொண்டே திரிந்திருப்பதைக் கண்கூடாகக் காண முடிகிறது.

இதனை எத்தனையோ சான்றுகளை அழைத்து வந்து பேச வைத்து எண்பிக்கலாம் (நிருபிக்கலாம்). எடுத்துக்காட்டாக கண் கூடான ஒரு சான்றைக் காட்டலாம். உலகில் எந்த மூலையில் எந்த மொழி பேசுபவராய் இருந்தாலும், தொலைபேசியை எடுத்தவுடனே, ஹலோ என்கிறாரே, அதுவே தமிழின் திரிவு என்றால் வியப்பாக இருக்கிறதல்லவா? தமிழில் இன்றும் தென்னாட்டில், ஒருவரை ஒருவர் கூப்பிடும் போது, ஏலே! என்று விளிப்பதைப் பார்க்கலாம். ஆண்டாள் கூட எல்லே! இளங்கிளியே என்று பாடுகிறாள். இந்த எல்லே என்ற விளிச்சொல் தான் உலகமெல்லாம் ஹெல்லோ என்று திரிந்திருக்கிறது. ஆக உலக மொழிகள் மொத்தம் இரண்டே, ஒன்று தூய தமிழ்; மற்றது திரிந்த தமிழ் என்று மேற்படி பன்மொழிப் புலவர் கூறியது கண்கூடாக உறுதியாகும் உண்மை தானே!

ஆக, மேற்படி பன்மொழிப் புலவர் மேற்கண்ட கருத்தை சும்மா தெளித்து விடவில்லை. அவர்தாம் கற்றறிந்த இரு நூறுக்கும் மேற்பட்ட உலக மொழிகளின் சொற்களின் வேர்ச்சொற்களை ஆராய்ந்து அறுதியிட்டிருக்கிறார். இதனால் உலக மொழிகள் அனைத்திற்கும் மூலமொழி என்று கூறுவது ஆர்வச் சொல் அல்ல; நிறுவப்ட்ட இயற்கை உண்மைச் சொல்.

அதனால் தான் வள்ளலார் கூட தமிழ் மொழியை இயற்கை உண்மைச் சிறப்பியல் மொழி என்று எடுத்துரைத்தார்.

ஒரு முறை, வள்ளலார் அவர் காலத்தில் இருந்த காஞ்சி சங்கராச்சாரியார் அவர்களுக்கு வடமொழி வியாக்கியான இலக்கண நூலில் சந்தேகம் வந்தது. எங்கெங்கேயோ முயன்று இறுதியில் வள்ளலார் ஓதாதுணர்ந்த பெரியார் என்று கேள்விப்பட்டு, அவரை அணுகினாராம். அழைப்பின் பேரில், காஞ்சி மடத்துக்குச் சென்ற வள்ளலார் சங்கராச்சாரியார்க்கு இருந்த ஐயங்களைப் படீலென தெள்ளத்தெளிவாய் விளக்கி உதவினாராம்.

சங்கராச்சாரியார்க்கு ஒரே மகிழ்ச்சி! “அடடா! வடமொழி எத்துணை வளமானது பாருங்கள்! எனவே, உலமொழிகளுக் கெல்லாம் வடமொழியைத் தாய்மொழி என்று சொல்லலாம் இல்லையா!” என்றாராம். வள்ளலார், “தாராளமா சொல்லலாம்! ஆனால் உலகமொழிகளுக்கெல்லாம் தந்தை மொழி தமிழ்!” என்றாராம். இது அந்த மடத்து ஆம்நாயம் என்ற பதிவேடுகளிலேயே பதிவாகி இருக்கிறது என்று அறியக்கிடக்கிறது.

இந்தப் பதிவு மட்டுமன்று, வள்ளலாரின் சமகாலத்தில் அவர்க்குப் பின் வந்த இன்னொரு அருளாளரான பாம்பன் சுவாமிகளும் இந்த நிகழ்வின் உண்மைக்கு தனது பாடல் ஒன்றில் சான்றளித்து பதிவிட்டிருக்கிறார்.

                            வடமொழியைத் தேர்ந்தோர் வடமொழி தாயென்னில்
                            திடமொழியாம் தென்மொழியைத் தேர்ந்தோர் – புடவிதனில்
                            அத்தென் மொழிதந்தை யாமெனலும் கூடும் என் நல்
                            சுத்தனை ஏத்தென் துணிவு.

இங்கே, சுத்தன் என்றது சுத்த சன்மார்க்கி என அறியப்பட்ட வள்ளலாரை குறிக்கும்.

இப்படி தமிழின் உலக முன்மையை நிலைநாட்டிய வள்ளலார். “தமிழ்” என்ற ஒரு சொல்லுக்கே 17 பக்கம் விரிவுரை எழுதி இருக்கிறார். அதில் “தமிழ் ஒன்றே சிவாநுபூதியை எளிதில் அளிக்க வல்லது” என்று தமிழின் இறையருள் ஆற்றலை உலகறிய உரைத்திருக்கிறார்.

இத்தகைய இயற்கை உண்மை சிறப்பியல் இறைமலி, தமிழ் மொழிக்கு பல்லாயிரம் ஆண்டுகட்கு முன்னமேயே, ஒன்று ஈடென உரைக்கவொண்ணா ஒல்காப்புகழ் தொல்காப்பிய இலக்கண நூலை அளித்த பெருமை தொல்காப்பியர்க்கு மட்டுமே உண்டு. அவர் தமிழ்மொழி, இறைக்கோட்பாட்டை இயற்கையாகவே உள்ளடக்கிய மொழி என்று பல இடங்களில் தெரித்தும் உரித்தும் காட்டி இருக்கிறார்.

தொல்காப்பியம் உலகப் புகழ்பெற்ற ஒரு மொழி இலக்கண நூல். ஒருவர் அளவிறந்த புகழும், பெருமையும் பெற்றுவிட்டால், தம்முள் வேறுபடும் பலரும் அவரை சொந்தம் கொண்டாடுவது இயல்பு. அப்படித்தான் தொல்காப்பியரை பௌத்தரும், சமணரும், நாத்திகரும் இன்னும் பிற சமயத்தவரும் தமக்கு உரியவராக சித்தரிக்க முயன்றனர்; முயன்றும் வருகின்றனர்.

இப்படியொரு ஆபத்து திருவள்ளுவருக்கும் உண்டு. ஒரு அனுமன் பக்தர் வள்ளுவர் ஒரு ஆழ்ந்த அனுமன் வழிபாட்டினர் என்று அடித்துச் சொன்னார். எப்படி என்று கேட்டபோது, கடவுள் வாழ்த்தில் அவர் கடவுளை வாலறிவன் என்று பாடவில்லையா? வாலுள்ள கடவுள் அனுமன் தானே என்கிறார். இந்தக் கூத்திற்கு என்ன சொல்ல? புகழும் வேண்டும் தான்! ஆனால் அதற்குள் ஒளிந்திருக்கிற ஆபத்தைப் பாருங்கள்!.

தொல்காப்பியரை இப்படி நாளுக்கொரு முறையிலும் ஆளுக்கொரு முறையிலும் இழுத்தால் அவர் என்ன ஆவார், பாவம்! இந்த ஆபத்திலிருந்து தொல்காப்பியரை விடுவித்து அவர் ஒரு சமயம் கடந்த இறைக்கோட்பாட்டினர் என்று உண்மைத் தொல்காப்பியரை உலகிற்குப் படம் பிடித்துக்காட்ட வேண்டும் என்று நெடுநாட்களாக என் நினைவில் நிழலாடிக் கொண்டே வந்தது. அடியேன், இளம்பூரணர், பேராசிரியர், நச்சினார்க்கினியர் ஆகிய முப்பெரும் உரையாசிரியர்களின் உரைகளில் ஆழ மூழ்கினேன்.

அதற்கு வாய்ப்பு எதிர்பாராத வகையில் திரு. இராமசாமி பல்கலைக் கழகத்தின் (எஸ்.ஆர்.எம்) ஒரு துறையான தமிழ்ப் பேராயத்தின் கூட்டத்தில் அடியேனுக்கு வாய்த்தது. அழைப்பின் பேரில் அடியேன் அநத்க் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்ட போது, தொல்காப்பியத்தில் பன்முகச் சிறப்புகளைத் தனித்தனி நூலாக வெளியிடுவதைப் பற்றி கலந்தாய்வு நடந்தது. கூட்டத்தில், முதுபெரும் அறிஞர்களான மறைந்த தமிழண்ணல், இளங்குமரனார், கே.என்.கந்தசாமி இன்னும் பலர் கலந்து கொண்டனர். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு தலைப்பு அளிக்கப்பட்டு வரும் வேளையில்,“தொல்காப்பியத்தில் இறைக்கோட்பாடு” – [நூல் வெளியிட்டு விழா] என்ற தலைப்பில் நூலெழுத வாய்ப்பு அடியேனுக்கு கிட்டியது. அதன் விளைவே இந்த நூல்.

இந்நூல் வெளிவரக் காரணமாக இருந்த திரு.இராமசாமி நினைவுப் பல்கலைக் கழக வேந்தர் டாக்டர்.தா.இரா.பாரிவேந்தர் அவர்களுக்கு என் நெஞ்சார்ந்த நன்றியை சமர்ப்பிக்கிறேன். பல்கலைக் கழகத்தின் ஓரமைப்பான தமிழ்ப் பேராயத்தின் தலைவர், முனைவர் கரு.நாகராசன் மற்றும் தமிழ்ப் பேராயத்தினர் அனைவர்க்கும் எனது ஆரா நன்றியை அன்பிழைத்த உள்ளமுடன் அர்ப்பணிகின்றேன்.

தொல்காப்பியர் என்னும்;
“அடிகள் முன்னர் யானடி வீழ்ந்தேன்
வடியாக்கிளவி மனக்கொளல் வேண்டும்”

                                                                                                                                                                  முதுமுனைவர் 
                                                                                                                                             மு.பெ.சத்தியவேல் முருகனார்

ஐங்குறுநூறு என்று ஒரு சங்க நூல். எட்டுத்தொகை நூல்களில் ஒன்று. அதில் பொங்கல் வாழ்த்து வருகிறது. பாடலைப் பாருங்கள்.

நெற்பல பொலிக! பொன்பெரிது சிறக்க!

விளைக வயலே! வருக இரவலர்!

பால்பல ஊறுக! பகடுபல சிறக்க!

பகைவர் புல்லார்க! பார்ப்பார் ஓதுக!

பசி இல்லாகுக! பிணிசேண் நீங்குக!

வேந்து பகைதணிக! யாண்டுபல நந்துக!

அறம்நனி சிறக்க! அல்லது கெடுக!

அரசுமுறை செய்க! களவு இல்லாகுக!

நன்றுபெரிது சிறக்க! தீது இல்லாகுக!

மாரி வாய்க்க! வளநனி சிறக்க!

வாழிய நலனே! வாழிய நிலனே!

இப்பாடல் ஐங்குறுநூறு கடவுள் வாழ்த்திற்குப்பின் அடுத்து புறநிலை வாழ்த்து என்று ஒரு ஏட்டு சுவடியில் இருந்ததாக ஒரு பழைய பதிப்பு கூறுகிறது.

இதில் பார்ப்பார் என்றது பழங்காலத் தமிழ் பார்பாரை என்க. ஆனால் அப்போதே பார்ப்பார் சிலர் ஓதுவதை விட்டு வீணான பணிகளில் இருந்திருப்பார்கள் போலும்! எனவே அவர்களை ஓதுக என்று பாடல் கட்டளை இடுகிறது.

பாடலில் பொங்கல் என்று வரவில்லை என்றாலும், பொங்கல் அடையாளங்கள் அனைத்தும் விளங்கி வாழ்த்துக் கூறுவதைக் காண்கிறோம். எனவே பொங்கல் வாழ்த்து பழந்தமிழரது என்பது தெளிவாகிறது.

உண்மை இவ்வாறிருக்க, ஒரு நாளிதழில் பொங்கல் உருவான கதை ஒன்று சிற்றறிவுடைய சிறு குழந்தையும் சிரிக்கும் படி வெளியிடப்பட்டுள்ளது. அது அந்த நாளிதழில் வந்தவாறே காண்போம்.

பொங்கல் புராணம்

“மார்கழி மாதத்துப் பனி பொழிகிறது. மாமரங்கள் நிறைந்த காட்டுப் பகுதி. அங்கே நவக்கிரங்கள் ஒன்பது பேரும் எதையோ தேடிக்கொண்டு நடந்து வந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ஒன்பது பேரும் தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தனர். பிரமன் கொடுத்த சாபம் காரணமாக அவர்களுக்குத் தொழுநோய் ஏற்பட்டிருந்தது. சாப விமோசனம் பெறுவதற்காக சிவாலயத்தை வந்தடைந்தனர்.

முறைப்படி சிவனைத் தொழுது விரதமிருந்து தவம் இயற்றினர். சரியாக 16ஆம் நாள் இறைவனுக்குப் பொங்கல் வைத்து நிவேதனம் செய்து அதைத் தாங்களும் உண்டனர். தொழுநோய் தொலைந்தது. அன்று தைமாதம் முதல்நாள். இறைவனும் காட்சி கொடுத்து அருளினார். அந்தத் தலம் திருமாந்துறை. இதுவே தைப்பொங்கல் விழா உருவான புராண வரலாறாகக் கருதப்படுகிறது. இதன் காரணமாக திருமாந்துறையில் பொங்கல் திருநாள் அன்று சிறப்பு பூசை நடைபெறுகிறது”

இந்த புராணக் கதையில் எதுவும் அறிவுக்கு பொருந்தியதாக இல்லை என்பதை யாவரும் ஒப்புகொள்வர். முதலில் எழுதியவர், இது எந்தப் புராணத்தில் வருகிறது என்ற ஆதரத்தையும் காட்டவில்லை. அநேகமாக திருமாந்துறை தல புராணமாக இருக்க வாய்ப்புண்டு.

உலகம் போற்றிய திருப்பாதிரிப்புலியூர் ஞானியார் மடாலய 4ஆம் மடாதிபதி ஞானியார் சுவாமிகள் 1930களிலேயே தலபுராணங்கள் எல்லாம் அறிவுக்கொவ்வாத புரட்டுப் புனைகதைகள் என்பதை எடுத்துக் காட்டியுள்ளார் என்பதை அவரது நூல்களில் காண்கிறோம். அது உண்மை தான் என்பதை மேலே காட்டிய புராணம் வெட்ட வெளிச்சமாக்குகிறது.

கோள்களுக்குத் தொழுநோயாம்! ஒன்றிரண்டிற்கல்ல ஒன்பது கோள்களுக்கும் ஒரே நேரத்தில் தொழுநோயாம்! ஒரு வேளை அவற்றின் நடத்தை சரி இல்லையோ! இவைகள் தாம் நமக்கு ஒரு காலத்தில் பலனளித்தன என்றால் அந்தப் பலன்கள் எப்படி இருக்கும்! சூரியனே அடுப்பு! சூரியன் திருமாந்துறைக்குப் பொங்கல் வைக்க வந்திருந்தால் திருமாந்துறையே சாம்பலாகி இருக்காதா? அதோடு ஒன்பது கோள்களுமே ஒன்று திரண்டால் அண்ட கடாகம் முழுவதும் வெடித்துச் சிதறி அழிந்து இருக்காதா?அப்புறம் எப்படி ஒன்பது கோள்களும், நீங்களும்,நாமும்.?பொய் பேசுபவர்களை “பால் ஊறு தேன்வாய் படிறீஇ” என்று மணிவாசகர் பாடியது போல பொய்யர்க்கும் பொய்கள் ஒன்றைத் தொட்டு ஒன்று ஊறி ஊறி வருமாம். அப்படியல்லவா இருக்கிறது இந்த கதை!

தமிழர் திருநாளாம் பொங்கல் எவ்வளவு காலமாகத் தொன்று தொட்டு உயரிய நோக்கத்தோடு கட்டமைக்கப்பட்டு வந்து கொண்டிருக்கிறது! இந்தத் தமிழர் திருநாளை அவர்களிடமிருந்து பிடுங்கி கோள்கள் திருநாள் என ஆக்க இப்புராணப் புரட்டை எழுதியவர்க்கு ஏதோ ஓர் உள்நோக்கம் இருந்திருக்க வேண்டும்!

தமிழர் திருநாளுக்கான காரணங்கள் மூன்று:

1) ஒளியும், வெப்பமும் மழைநீர்க்குக் காரணமும், உலகின் தட்ப வெப்ப பருவமாற்றங்களுக்கும், பயிர்களின் பச்சையத்திற்கும் காரணமாய் உள்ள சூரியனுக்கு முதல் வணக்கம்!

2) பயிர்கள் இன்றி உயிர்கள் வாழா என்பதால் பயிர்களை வித்தி வளர்க்க உதவும் மாடுகளுக்கு அடுத்த வணக்கம்

3) விளைச்சலைக் கொண்டு நெறி முறையாக அமைதியுடன் வாழக் கற்பிக்கும் சான்றோர்களுக்கு அடுத்த வணக்கம். இவையெல்லாம் தமிழன் நன்றிக்கடனாக அமைத்த நற்பண்புக் கொண்டாட்ட விழா! இதனை எவ்வளவு அதல பாதாளத்திற்குத் தள்ளிக் கொச்சைப் படுத்துகிறது மேற்படி புரட்டுக்கதை!

இந்தப் புரட்டுக்களுக்கும் இடையே உண்மையைத் தமிழர்கள் உணர்ந்து பொங்கலைப் புனிதமாகக் கொண்டாட கடவுள் அருள்வானாக!